Śmierć dziecka jest zawsze niezwykle traumatycznym przeżyciem. Powoduje ona ogromną stratę, z którą nie można się pogodzić nawet wskutek upływającego czasu. Jest rzeczą powszechnie wiadomą, że nic tak naprawdę nie jest w stanie ukoić bólu osób, które doświadczyły takiej straty, jednakże należy wiedzieć, że w takim przypadku przysługuje odszkodowanie, które ma za zadanie choć w minimalnym stopniu złagodzić przeżywaną rozpacz.
Ze śmiercią dziecka mamy najczęściej do czynienia w wyniku wypadków drogowych. Bywa bowiem, że dzieci przechodzą przez jezdnię w miejscach niedozwolonych lub też bez zachowania należytej ostrożności. W takim przypadku należy zwrócić uwagę na przepisy Kodeksu cywilnego. Otóż w myśl regulacji w nich zawartych, osoby małoletnie, a więc te, które nie ukończyły jeszcze 13 roku życia, nie ponoszą odpowiedzialności za szkody, które są przez nie spowodowane. U podstaw takiego rozwiązania leży pogląd, zgodnie z którym, małoletni nie mogą samodzielnie oraz w pełni świadomie postępować, stąd też nie można przypisać im wyłącznej winy. Zatem w sytuacji wypadku drogowego, którego efektem jest śmierć dziecka, przyczynienie się go do wystąpienia tego zdarzenia nie powoduje niemożliwości dochodzenia odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej kierowcy. Jednakże zachowanie małoletniego może stanowić podstawę do tego, aby odszkodowanie za śmierć dziecka zostało zmniejszone adekwatnie do stopnia jego przyczynienia.
Katalog osób, które mogą wystąpić o odszkodowanie za śmierć dziecka nie ma charakteru wyliczenia zupełnego. Oznacza to, że o świadczenie mogą ubiegać nie tylko rodzice, ale także ojczym, macocha, rodzeństwo (nawet przyrodnie), dzieci, które zostały adoptowane przez rodziców zmarłego, czy nawet partner rodzica, z którym pozostaje on w nieformalnym związku. Należy jednak dodać, że odszkodowanie za śmierć dziecka to nie jedyne świadczenie, o które mogą ubiegać się jego najbliżsi. Otóż poza nim ustawodawca przewidział możliwość wystąpienia o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę moralną. Krzywda ta odnosi się więc do szkód niematerialnych, wśród których można wyróżnić na przykład depresję będącą skutkiem negatywnych przeżyć, poczucie smutku oraz osamotnienia związanego ze stratą ukochanego dziecka. Nierzadko bowiem jest tak, że osoby, które straciły dziecko nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie z jego śmiercią. Wówczas często korzystają one z pomocy specjalistów, na przykład psychologów lub psychoterapeutów.
Śmierć dziecka jest najbardziej traumatycznym przeżyciem, które może spotkać rodziców. Nikt i nic nie jest wstanie wymazać z pamięci tak strasznych wspomnień. Należy jednak pamiętać, że za śmierć dziecka można dochodzić odszkodowania, a także zadośćuczynienia. Uzyskane w ten sposób kwoty nie wrócą życia ukochanej osoby, jednakże pozwolą chociażby na podjęcie odpowiedniej terapii mającej na celu zmniejszenie odczuwanego bólu.
